Vervolg vakantie in de vakantie

Vanochtend stond de boottrip naar een eilandje in Lake Malawi op het programma. Een uitje waarbij gesnorkeld kon worden en van flinke rotsen af gesprongen kon worden. Nadat Hesting (geniale kerel die van alles regelt en mooie grappen maakt) verse vis, geit en kip ergens vandaan had geplukt, konden we een uur later dan gepland vertrekken naar een verkoper van leuke stoffen. Deze stoffen kon hij na het opnemen van de maten omvormen in jurken, rokken, broeken en shirts. Hier bleek dat we al behoorlijk op de Malawianen gaan lijken, want er werd ruim de tijd genomen om een stofje uit te zoeken en nog eens te heroverwegen. Dit in tegenstelling tot de Hollandse gewoonte ‘ kijken, kijken, niet kopen’. Met een bak vol met kwacha’s zijn we de koning te rijk. Alle kledingstukken zouden binnen een dag gefabriceerd worden, maar tot nu toe blijft het resultaat uit… Hesting vertelde dat hij de kleding op ging halen, maar ik denk dat het morgen wordt! Inmiddels 2 uur later dan gepland (ja ook onze schuld) zijn we met per boot richting een eilandje vertrokken. Het water zag er prachtig uit, evenals de vissen die erin te zien waren. Na een duik te hebben genomen in het ‘als je er eenmaal doorheen bent, valt het best wel mee-water’ hebben we heerlijk gegeten! Heerlijk gegrilde Kampangovis van een roostertje op hout wat door moest gaan voor de barbecue. De overjarige geit had achterwege gelaten mogen worden, maar de kip was daarentegen weer errug lekker. Toen we zo’n beetje klaar waren met eten, besloot een van de Malawianen dat dit het geschikte moment was om zijn tasje met zelf (???) gefabriceerde frutsels naar boven te toveren en nog even een handeltje te drijven. Binnen twee seconden kan de beginprijs al tot de helft gebracht worden, waardoor je alsnog geflest wordt, maar toch het idee hebt dat je winnaar bent van t spelletje (slimme malawianen).

Na dit handeltje en nog een duik van Patrick zijn we vertrokken naar een andere plek, vol met hoge rotsen. Ook hier zijn de nodige foto’s geschoten, want het uitzicht was prachtig! Victor, Paul en Jurgen waren de helden die grote gevaren trotseerden en van rotsen sprongen (met het nodige lawaai uiteraard, dit tot grote hilariteit van de lokale bevolking die waarschijnlijk een rustige zonsondergang in gedachte had…) en iets later besloot ook Myrthe er achteraan te springen. Het voelt machtig om van zo’n lekkere hoogte het water in te springen, echt anders dan een door mensen gefabriceerde duikplank. Na een zestal sprongen van de mannen werd besloten om maar even op te gaan drogen aangezien de zon binnen korte tijd onder zou gaan en we dan echt wel zouden vertrekken richting de ‘Dikke Aap’ (vadsige aap is een meer geprefereerde naam door de groep). Terwijl Victor verwoede pogingen deed om het water uit te komen (echt hilarisch… hij moest zelfs geholpen worden door omstanders omdat z’n beentjes te moe waren… waarna werd verteld dat als hij om de rots heen zwom hij zo uit het water kon lopen…) kwamen Hein Tjeerd, Nadine, Annerieke en Aline terug van een fotoreportage, kwam Patrick blij terug van een tweede duik met Hesting en had het zonnetje zijn werk gedaan op de huid van Arienne, Marieke en Joshua. Genietend van een prachtige zonsondergang zijn we vervolgens met het bootje richting een ‘ Missionary Graveyard gegaan. Een zeeeeeeeer boeiende steen die naar later bleek slechts een steen te zijn ipv een graf, gaf aan dat daar iets met de vrienden van Livingstone was (en nu gaat er bij jullie allemaal een lampje branden natuurlijk, want Livingstone was de kerel die Malawi op de kaart heeft gezet en flink wat voor de bevolking heeft betekend). Uiteindelijk vond Hestings zelf het ook wel een beetje maf dat daar een gedenksteen lag in de vorm van het graf, klopte hij even op de steen met de mededeling ‘ Come on man, wake up!’ en heeft hij op de weg terug nog wat over de geschiedenis van Malawi en Livingstone verteld. Zo vertelde hij dat Livingstone zijn eigen strand kreeg en een eigen stukje land, genaamd Livingstonia. Myrthe besloot dat het wel een goed idee was om een strand naar jezelf te vernoemen, waarop Hestings besloot dat het stukje waar de boot lag wel ‘ Mitte’s beach’ kon heten. Helaas zijn de praatjes van deze kerel groter dan de macht die hij hier heeft en zal het niet van de grond komen, maar t idee is reuzeleuk!

Eenmaal weer terug bij de ‘ dikke vadsige aap’ hebben we lekker gegeten. Nouja, eerst besteld, vervolgens gedoucht en daarna pas gegeten, want met z’n drietjes aan 1 bord werken kost heel veel tijd in deze keuken. Vervolgens bleek Jurgen zonder eten te zitten, waarna ze heeeel snel aan de slag cheeseburger hebben gedaan dat ie nu wel binnen 10minuten op tafel stond, kun je je afvragen. Als toetje een overheerlijk stuk chocoladecake. Helaas moesten we met z’n 5-en 4 stukken delen, omdat er niet meer waren (dacht dat hij een grapje maakte, maar hij bleek bloedserieus met een glimlach op zijn hoofd die blijkbaar bedoeld was als: zoek zelf maar uit hoe je t oplost). Afijn, een heerlijke cake naar binnen gewerkt en nu nog wat cocktails in het verschiet, waarna de dag ten einde zal komen, evenals deze minivakantie. Waarschijnlijk zal dit de laatste keer zijn dat ik (Myrthe) deze blogs schrijf, aangezien het einde van de werkvakantie van groep 1. Best raar als we er aan denken dat we volgende week al gewoon weer thuis zijn, of zelfs al weer op kamp zijn… Een maand waarin we ontzettend veel werk hebben verzet, een hoop leuke mensen hebben leren kennen en prachtige ervaringen op hebben gedaan! We hebben besloten dat we er wel het maximale uit hebben gehaald, nog vier dagen genieten en dan staat de 31-uur durende reis voor de deur.
Voor familie/vrienden/etc. van groep 1: tot in Nederland!
Voor familie/vrienden/etc. van groep 2: Blijf vooral deze blog in de gaten houden, want die gaat gewoon door natuurlijk :)

Ps. Gerard en Frida, we zullen de familie Monjeza de groeten doen van jullie!