We're still alive
07 Augustus 2014 | Malawi, Blantyre
Is het dan een en al verdriet? Nee. De overgebleven dames hoeven niet meer in de huiskamer te slapen maar hebben hun eigen kamer, Hein Tjeerd mocht zijn bed van 1,90m inwisselen voor een bed dat meer geschikt is voor zijn lengte van 1.94m. Ook vonden we een solar water showerbag waarmee we ook van een warme douche kunnen genieten. De slaapplekken in de huiskamer zijn omgebouwd tot lounge/filmhoek. Met zijn zevenen redden we het ook wel. Hopen we. De tijd zal het leren.
Terug naar zaterdag Niet beschreven in de vorige blog is de vlucht naar het vliegveld. Hoewel duidelijk aangegeven hoe laat naar het vliegveld moest worden vertrokken kwam de minibus dik 30 minuten te laat aan op de compound. De stoelen werden verwisseld, we drukten onszelf in de minibus en genoten binnen nog van de geur van vers getankte benzine. In totaal 45 minuten later vertrok de groep dan eindelijk. Een kleine file en een tussenstop omdat de achterklep open sprong maakte de rit extra aangenaam. Toen het vliegveld werd bereikt sprong iedereen uit de bus. Een kort vaarwel met een handje en wat afscheidszoenen maakte de laatste dag met zijn twaalven toch echt werkelijkheid. Groep 1.0, 1.1 en 1.2 vertrokken richting incheckbalie, groep 2.0 vertrok richting auto van Joshua.
Auto van Joshua? Ja. De minibus die ons naar het vliegveld had gebracht werd nu ingezet om de groep uit Hoevelaken naar hun bestemming te brengen. Wij waren met zijn zevenen overgeleverd aan de auto van Joshua, een 4x4 met overdekte achterbak. Met plek voor 5 personen voorin waren enkelen genoodzaakt in de achterbak te klimmen. Op zich prima, ware het feit dat naast ons zevenen Joshua de auto zou besturen, zijn vrouw Grace naast hem zat, zoon Shadrach en dochter Hilde mee waren gegaan én nog een extra man mee zou reizen. Tussendoor werd een tussenstop gemaakt voor de nodige boodschappen welke óók in dezelfde auto moesten worden vervoerd. Leuk om te vermelden is dat in het stadion tegenover het winkelcentrum Malawi tegen een ander land speelde voor de African cup. Om ons heen liepen groepen Malawiaanse fans, de eetgelegenheden met televisie zaten vol met supporters die geen ticket konden krijgen. Uiteindelijk won Malawi, het enthousiaste en soms beschonken volk werd nog enthousiaster. Een leuke ervaring. De groep uit hoevelaken had zich ook op een terras geplant, na nog even met hen te hebben gepraat propten we onszelf opnieuw in de auto van Joshua.
Op de compound begon de bovengenoemde verhuizing. Het voelt anders om met een groep van 7 te zitten. Naast dat het anders voelt laat het guesthouse ook bijzondere taferelen zien. De niet te sluiten koelkast sluit ineens weer, de kraan is gestopt met druppelen en de tomatensaus leek ineens stukken pittiger, alsof er chilisaus doorheen zit. De tomatensaus is wellicht te verklaren, we noemen geen namen Paul of Jurgen. In elk geval dank, hij smaakt beter.
Zondag was ontspannen. De kerkdienst vond plaats op de compound. Hoewel het halve dak van de kerk af ligt omdat deze wordt opgeknapt kon de kerk wel voor de dienst worden gebruikt. Door de natuurlijke airco had men minder last van de geur van vleermuizenpoep. Prima dienst. In de middag volgde een wandeling richting het riviertje beneden de compound. In 15-20 minuten had een groep van meer dan 20 kinderen zich achter ons verzameld, af en toe nog azungu roepend naar anderen. Een kleine fotoshoot bij de rivier volgde,de nieuwsgierige kinderen zagen hun eigen gezicht graag terug op de camera en genoten van de aandacht.
Maandag-woensdag zijn weer werkdagen geweest, de dames richtten zich op de muzieklessen, beschilderingen en kinderen terwijl de heren verder zijn gegaan met maken van kasten, afdekking voor de afvalputten en het kerkplafond.
Vandaag vragen we een visum aan, we zijn benieuwd hoe dat gaat.
Voor de volgende blog: zeven azungus op avontuur met een local minibus.
Voor nu de hartelijke groeten van groep 2!
-
07 Augustus 2014 - 13:49
Marianne Doorn:
Hallo allemaal,
Fijn weer een berichtje van jullie te lezen en goed om te horen dat jullie het ook redden zonder groep 1.0 1.1 en 1.2 binnenkort zijn jullie helemaal gewend aan de "African way of life"
We kwamen Myrthe en Paul tegen bij de Hoop en waren blij zo wat meer over jullie te horen.
Vooral de sappige details over het modderbad van het busje en bedreiging door kakkerlakken en spinnen!
Gelukkig gaat het survivallen jullie inmiddels goed af.
Werk ze en maak het gezellig met elkaar!
We denken aan jullie!
Groeten Wessel, Marianne en Dagmar -
07 Augustus 2014 - 17:01
GreetOW:
Succes, nu met z'n zevenen.
Wat een luxe toch ineens: een veel groter huis, zelf je eigen broodjes kiezen, een bed wat groot genoeg is, een warme douche, een heuse lounge/filmhoek, een koelkast die dicht kan, een kraan die sluit, airco in de kerk!
Straks willen jullie daar nog een maandje blijven. Ik mis jullie best thuis!
Veel plezier nog met elkaar, en geniet zoveel je kunt.
Groet,
Greet. -
08 Augustus 2014 - 21:36
Fam. Doorn:
Mooi verslag.
Voor jullie allemaal best spannend.
Veel succes en tot ziens.
Groet,
opa en oma Doorn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley