Week 2
17 Juli 2014 | Malawi, Blantyre
Onder het genot van een kopje thee of oploskoffie wordt deze blog geschreven. We zijn inmiddels vijf dagen verder sinds de vorige blog, waarin we vele ervaringen rijker zijn geworden. 70 kinderen in de klas met zn tweeën, een golfplatentafel, broodjes gestookt op vleermuispoepbesmeurde softboard platen, zo’n circa 18 muli bwanji’s op een dag en de verwestering van de Malawianen onder leiding van DJ Paul C4ge, het geschenk van twee levende kippen (en suikerriet, sweet patatoes, bananen enz.) Het gevoel hebben dat je net als de ijsberen in Artis bent, Malawianen die blank willen zijn en Hollanders die bruin willen worden…
Afgelopen zondag was wel een hoogtepunt. We zouden de dienst in een kerkje in de buurt bijwonen. DICHTBIJ. Net zoals de Malawianen hier een andere definitie van tijd hebben, hebben ze dat ook van afstand waarschijnlijk… Anderhalf uur later en drie verdwalingen verder zijn we door de theeplantages en over de bumpy roads op de plaats van bestemming aangekomen. Onder luid gezang van de locals werden we warm verwelkomd. We kregen de enig aanwezige stoelen in de kerk. Een gemengd gevoel van euforie en opgelaten ging door ons heen. 5 minuten voor aankomst kregen we het verzoek om een preek te houden en twee songs te doen. Gelukkig bevond Pater Visser zich onder ons en heeft hij de honeurs waargenomen, waarvoor dank ;). Verder werd ons vrij dociele gezang (helemaal in vergelijking met hun gezang) erg gewaardeerd. Na afloop moesten we gaan staan voor de presents… Benieuwd en opnieuw opgelaten stonden we vooraan en kwamen vele vrouwen met schalen vol bananen, zoete aardappels, cassave, pinda’s en twee kippen (Paul en Jurgen, heel fijn dat jullie de bananen niet afgaven, waardoor jullie de twee LEVENDE kippen niet aan konden pakken…). Marieke en Myrthe pakte ze heroïsch aan, met de wetenschap dat deze beestjes geen lang leven meer beschoren zouden zijn. Bizar hoeveel deze niet zo rijke mensen aan ons afstonden om zo te laten zien dat ze vereerd waren dat we bij hen waren!
De rest van de zondag hebben we besteed aan uitrusten en bijkomen van de 3-0 overwinning die we de avond ervoor hebben mogen zien bij Moffel (en Piertje). Wij, attente Hollanders als we zijn, namen een pan met chips mee (en een oranje Wuppie, waarvoor opnieuw hartelijk dank Jurgen). Het principe van een grote schaal met chips en allemaal daar uit pakken, werd hier niet gesnapt en moesten we dus even demonstreren. Vroegere tijden herleefden volgens Moffel. Vroeger werd alles gedeeld, nu niet echt meer. Vroeger was alles anders en alles beter natuurlijk.
Maandag startte de werkweek, de eerste werkdag van Marieke Marieke en Myrthe hebben inmiddels een groot bord gemaakt (met behulp of tegenwerking, hoe je het wil noemen, van een drietal kinderen die steeds wat dichterbij durfden te komen toen bleek dat we niet beten en uiteindelijk met de verfkwast aan de haal ging en zich uitleefden op ons prachtige bord…) voor de shop die aan de kant van de weg geplaatst kan worden, Paul en Jurgen hebben zich bezig gehouden met het afmaken van de tafel voor de bakker en het douchen in vleermuispoep bij het verwijderen van plafondplaten. (Die ze vervolgens af wilden voeren, maar waar ze keihard om uit werden gelachen omdat deze nog prima in de broodoven opgestookt kunnen worden. Dan smaakt je brood ineens toch wat anders…) Ook zijn er inmiddels 7 van de 12 muurschilderingen af en worden we 10 keer op een dag, zoniet 20 keer, geroemd om onze schilderkunsten.
Nu zijn we aan de chips en fanta passionfruit begonnen. De laatste avond met zijn vieren. Vanaf morgen zijn we met z’n twaalven, een ware invasie op de compound!
Onder het genot van de eerder genoemde fanta (200 kwacha maximaal, 40 cent dus…) en een zak chips (wel normale Nederlandse prijs. Prijzen zijn overigens volledig uit zijn verband gerukt hier aangezien je 15 euro betaald voor een boormachine, alsook voor een knuffel, maar dat terzijde), bespreken we de dag van vandaag. Gisteravond vroeg Joshua of Paul en Jurgen mee konden gaan naar de stad om spullen te halen. Prima. In eerste instantie zou het vertrek vanaf de compound om 8.00 zijn, maar na wat bedenkelijk kijken werd dit gerekt tot 9.00 door Paul en Jurgen en vervolgens werd dat op z’n Malawiaans 9.20. Joshua verwachtte na 14.00 terug te zijn, waardoor ze Marieke en Myrthe (die hier dezelfde naam hebben: Marita) mis zouden lopen aangezien zij om 14.00 vertrokken (14.30 dus) naar een ander dorpje om met de kinderen aan de slag te gaan. Grace vertelde dat er wel iets meer kinderen zouden zijn dan afgelopen week (iets meer dan 20 dus). Gewapend met 40 schapentekeningen en 8 pakjes potloden hadden we een groep van 70 niet aan zien komen (ook Grace niet, want die had te weinig koek mee, zo dom waren we gelukkig dus niet). Marieke vertelde het verhaal van de Good Shepherd en nadat Myrthe vroeg wat voor beest er op de tekening stond kwam als antwoord: Leeuw (ja want dat is natuurlijk heel logisch na een verhaal wat over een verdwaald schaapje gaat…) Bij terugkomst waren Paul en Jurgen nog niet aanwezig (tja, na 14.00 terug kon inderdaad ook 17.00 zijn…). Die hadden de tijd van hun leven in de stad waar ze menigmaal hebben gewacht op het inladen van de spullen, twee keer hebben vertoefd in een minibus waarin twaalf passagiers met al hun troep op elkaar zaten en hebben genoten van de ondergaande zon achterop een truck.
Bij terugkomst (18.40) waren ze helemaal vol van de sterrenhemel, die er toch echt wel heel anders uitziet dan aan de andere kant van de Evenaar. Inderdaad een prachtig gezicht!
Wij gaan weer even verder met genieten! Tidzunana maua!
De 4 musketiers
PS. Nog even een aanvulling over het eten. Verwacht niet dat we uitgemergeld terugkomen, inmiddels hebben we zo’n 11x patat gegeten… (en 20x groen prutje… SMERIG). Het weer is trouwens ook verbeterd, de zon is heerlijk en we worden vreemd aangekeken dat we bruin willen worden, aangezien de mensen hier make-up kopen om maar blanker te lijken
Afgelopen zondag was wel een hoogtepunt. We zouden de dienst in een kerkje in de buurt bijwonen. DICHTBIJ. Net zoals de Malawianen hier een andere definitie van tijd hebben, hebben ze dat ook van afstand waarschijnlijk… Anderhalf uur later en drie verdwalingen verder zijn we door de theeplantages en over de bumpy roads op de plaats van bestemming aangekomen. Onder luid gezang van de locals werden we warm verwelkomd. We kregen de enig aanwezige stoelen in de kerk. Een gemengd gevoel van euforie en opgelaten ging door ons heen. 5 minuten voor aankomst kregen we het verzoek om een preek te houden en twee songs te doen. Gelukkig bevond Pater Visser zich onder ons en heeft hij de honeurs waargenomen, waarvoor dank ;). Verder werd ons vrij dociele gezang (helemaal in vergelijking met hun gezang) erg gewaardeerd. Na afloop moesten we gaan staan voor de presents… Benieuwd en opnieuw opgelaten stonden we vooraan en kwamen vele vrouwen met schalen vol bananen, zoete aardappels, cassave, pinda’s en twee kippen (Paul en Jurgen, heel fijn dat jullie de bananen niet afgaven, waardoor jullie de twee LEVENDE kippen niet aan konden pakken…). Marieke en Myrthe pakte ze heroïsch aan, met de wetenschap dat deze beestjes geen lang leven meer beschoren zouden zijn. Bizar hoeveel deze niet zo rijke mensen aan ons afstonden om zo te laten zien dat ze vereerd waren dat we bij hen waren!
De rest van de zondag hebben we besteed aan uitrusten en bijkomen van de 3-0 overwinning die we de avond ervoor hebben mogen zien bij Moffel (en Piertje). Wij, attente Hollanders als we zijn, namen een pan met chips mee (en een oranje Wuppie, waarvoor opnieuw hartelijk dank Jurgen). Het principe van een grote schaal met chips en allemaal daar uit pakken, werd hier niet gesnapt en moesten we dus even demonstreren. Vroegere tijden herleefden volgens Moffel. Vroeger werd alles gedeeld, nu niet echt meer. Vroeger was alles anders en alles beter natuurlijk.
Maandag startte de werkweek, de eerste werkdag van Marieke Marieke en Myrthe hebben inmiddels een groot bord gemaakt (met behulp of tegenwerking, hoe je het wil noemen, van een drietal kinderen die steeds wat dichterbij durfden te komen toen bleek dat we niet beten en uiteindelijk met de verfkwast aan de haal ging en zich uitleefden op ons prachtige bord…) voor de shop die aan de kant van de weg geplaatst kan worden, Paul en Jurgen hebben zich bezig gehouden met het afmaken van de tafel voor de bakker en het douchen in vleermuispoep bij het verwijderen van plafondplaten. (Die ze vervolgens af wilden voeren, maar waar ze keihard om uit werden gelachen omdat deze nog prima in de broodoven opgestookt kunnen worden. Dan smaakt je brood ineens toch wat anders…) Ook zijn er inmiddels 7 van de 12 muurschilderingen af en worden we 10 keer op een dag, zoniet 20 keer, geroemd om onze schilderkunsten.
Nu zijn we aan de chips en fanta passionfruit begonnen. De laatste avond met zijn vieren. Vanaf morgen zijn we met z’n twaalven, een ware invasie op de compound!
Onder het genot van de eerder genoemde fanta (200 kwacha maximaal, 40 cent dus…) en een zak chips (wel normale Nederlandse prijs. Prijzen zijn overigens volledig uit zijn verband gerukt hier aangezien je 15 euro betaald voor een boormachine, alsook voor een knuffel, maar dat terzijde), bespreken we de dag van vandaag. Gisteravond vroeg Joshua of Paul en Jurgen mee konden gaan naar de stad om spullen te halen. Prima. In eerste instantie zou het vertrek vanaf de compound om 8.00 zijn, maar na wat bedenkelijk kijken werd dit gerekt tot 9.00 door Paul en Jurgen en vervolgens werd dat op z’n Malawiaans 9.20. Joshua verwachtte na 14.00 terug te zijn, waardoor ze Marieke en Myrthe (die hier dezelfde naam hebben: Marita) mis zouden lopen aangezien zij om 14.00 vertrokken (14.30 dus) naar een ander dorpje om met de kinderen aan de slag te gaan. Grace vertelde dat er wel iets meer kinderen zouden zijn dan afgelopen week (iets meer dan 20 dus). Gewapend met 40 schapentekeningen en 8 pakjes potloden hadden we een groep van 70 niet aan zien komen (ook Grace niet, want die had te weinig koek mee, zo dom waren we gelukkig dus niet). Marieke vertelde het verhaal van de Good Shepherd en nadat Myrthe vroeg wat voor beest er op de tekening stond kwam als antwoord: Leeuw (ja want dat is natuurlijk heel logisch na een verhaal wat over een verdwaald schaapje gaat…) Bij terugkomst waren Paul en Jurgen nog niet aanwezig (tja, na 14.00 terug kon inderdaad ook 17.00 zijn…). Die hadden de tijd van hun leven in de stad waar ze menigmaal hebben gewacht op het inladen van de spullen, twee keer hebben vertoefd in een minibus waarin twaalf passagiers met al hun troep op elkaar zaten en hebben genoten van de ondergaande zon achterop een truck.
Bij terugkomst (18.40) waren ze helemaal vol van de sterrenhemel, die er toch echt wel heel anders uitziet dan aan de andere kant van de Evenaar. Inderdaad een prachtig gezicht!
Wij gaan weer even verder met genieten! Tidzunana maua!
De 4 musketiers
PS. Nog even een aanvulling over het eten. Verwacht niet dat we uitgemergeld terugkomen, inmiddels hebben we zo’n 11x patat gegeten… (en 20x groen prutje… SMERIG). Het weer is trouwens ook verbeterd, de zon is heerlijk en we worden vreemd aangekeken dat we bruin willen worden, aangezien de mensen hier make-up kopen om maar blanker te lijken
-
17 Juli 2014 - 10:14
Henk Kooij:
Hoi, wat heerlijk om weer een verhaal van jullie te lezen. Ik heb erg gelachen. Wat een belevenissen. Fijn dat het wat warmer is geworden. Hier alles prima. Heb een goede tijd en we zien uit naar de volgende episode.
Groetjes en xxxxx
H&H -
17 Juli 2014 - 10:48
Henriëtte:
Leuk om te lezen, alleen het lettertype is wel minimaal...
Veel succes en plezier komende tijd! -
17 Juli 2014 - 11:32
Esther:
Leuk om jullie verhalen te lezen! Heel herkenbaar allemaal; het eten, de tijden, de kinderen, de gastvrijheid etc. ;) Geniet van alles wat je meemaakt en groetjes aan iedereen! -
17 Juli 2014 - 11:53
Maartje Ebbers:
Hoi alle vier,
Leuk om jullie verslag te lezen. Ik begrijp dat jullie het erg gezellig hebben. We hopen dat de anderen morgen veilig arriveren. Met elkaar een hele goede tijd toegewenst.
Hier hebben we vandaag en morgen ook tropische temperaturen, is het bij jullie ook weer warmer?
Zeg, geniet van alle mooie dingen en tot een volgende keer,
groeten, Maartje -
17 Juli 2014 - 11:58
Ada:
Leuk om te lezen, lekker groot verslag en er weer smakelijk om gelachen, ik zie het helemaal voor me! Succes met alles verder en groetjes! -
17 Juli 2014 - 12:55
Mam:
Blij dat jullie het naar je zin hebben.
Kan me zo een en ander voorstellen bij het verslag, haha.
Hier alles oké, Myrthe vanochtend de aarbei op de schaal gelegd haha, eindelijk.
Blijf je verbazen over al het moois om jullie heen.
Groetjes voor jullie allemaal van ons.
-
17 Juli 2014 - 13:02
Evelien W.:
Hallo allemaal, wat een geweldig verslag...een hele belevenis...geniet verder en succes met alle aktiveteiten.
groetjes! -
17 Juli 2014 - 22:03
Annemarie:
Gaaf om jullie verhalen zo te volgen! Ik ben benieuwd hoe de 'invasie' is verlopen.. Veel zegen! -
17 Juli 2014 - 22:03
Annemarie:
Gaaf om jullie verhalen zo te volgen! Ik ben benieuwd hoe de 'invasie' is verlopen.. Veel zegen! -
21 Juli 2014 - 00:00
Gerard Barmentlo:
Hoi allemaal. Leuk om jullie belevenissen te lezen. We lezen het met grote belangstelling. We voelen ons een beetje bij jullie. Heel herkenbaar! We zijn eigenlijk wel een beetje jaloers op jullie hoor. Heerlijk al die indrukken en ontberingen....Groet de Monjezas van ons. Frida en Gerard Barmentlo -
22 Juli 2014 - 09:44
Henk Schaap:
Wat een belevenissen allemaal! Van verbazing in verwondering :) We leven met jullie mee!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
